Από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου, την πρώτη χειρονομία μου, την πρώτη λέξη που άρθρωσα, έχω μιάν εικόνα στυπόχαρτου με τα πάντα γραμμένα καλλιγραφικά και ανάστροφα, μια αδιάβαστη γραφή.
Εγώ έβαλα μπροστά τους έναν καθρέφτη και συλλάβισα την κάθε λέξη χωριστά, δεν μ' αρέσανε. Έσπασα όλους τους καθρέφτες κι ό,τι γράφεται μένει για πάντα ανάστροφο. Είμαι μία ανάστροφη καλημέρα κι ένας θρήνος αναποδογυρισμένος.
Δεν με γνωρίζει κανείς ούτε κι εγώ θυμάμαι ποια είμαι. Ποια ακριβώς είμαι. Μοιάζω μ' αυτό που βλέπουν οι άλλοι, αυτούς που ξεγελάω· όταν όμως κοιμάμαι προσέχω να μη βλέπω όνειρα αποκαλυπτικά. Όταν υποψιάζουμαι ότι υπάρχει καθρέφτης στον ύπνο μου, ξυπνάω αμέσως κι ακούω Ιωάννη Σεβαστιανό Μπαχ.
Η ημερομηνία της γέννησής μου είναι αδύνατο πια να αποκαλυφτεί. Έχω γεννηθεί δέκα χρόνια πριν η μετά τη γέννησή μου, είναι τόσο πολλές οι ληξιαρχικές μου πράξεις που δεν ξέρω ούτε εγώ η ίδια ποια απ' όλες είναι η αληθινή. Παίζω με τις δεκαετίες όπως οι άλλοι μπερδεύουν τις ώρες ή τις ημέρες. Γίνομαι όσο νέα θέλω ή γερνάω σε μια στιγμή.
Το ίδιο συμβαίνει με ό,τι άλλο με αφορά. Δεν πήγα καθόλου σχολείο, τα γράμματα τα έμαθα μοναχή μου από το συναξάρι της γιαγιάς. Η γιαγιά ήταν Μωαμεθανή.
Επειδή δεν μαθήτεψα σε κανένα σχολείο, γι' αυτό μπορώ να λέω πως πήγα σε όλα, μεταπηδάω από το ένα στο άλλο και τ' αλλάζω όσο συχνά θέλω, δίχως να υπάρχουν συμμαθητές ή συμφοιτητές να με διαψεύσουν. Είμαι πανταχού παρούσα, τους θυμάμαι όλους, αυτοί ντρέπουνται να πουν ότι δεν με θυμούνται, αλλά δεν μπορούν να με θυμούνται, γιατί δεν κάθισα ποτέ σε θρανίο ή αμφιθέατρο, διάβαζα την "Αποκάλυψη" του Ιωάννη και η γιαγιά μού μάθαινε το Κοράνι κρυφά.
Ο Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Λένιν και ο Ντοστογιέφσκι, ήταν το ίδιο πρόσωπο σε μεταμορφώσεις. Όταν διαβάσεις σωστά την "Αποκάλυψη", θα τα βρεις όλα αυτά αποκρυπτογραφημένα. Η βιογραφία είναι μια και μόνη όπως και τα σημάδια της οργής και της καταστροφής. [...]
Τον Λένιν και τον Ντοστογιέφσκι δεν τους ήξερε η γιαγιά, εγώ τους πρόσθεσα και όταν της είπα πως ήταν και οι δυο Ρώσοι, θύμωσε μαζί μου πολύ, είπε πως δεν επιτρέπεται μια φυλή να βγάλει δυο φορές προφήτη, γιατί τότε γίνεται ρατσισμός. Διέγραψα λοιπόν τον Λένιν κι έβαλα τον Μαρξ, δεν ήξερα ούτε κι εγώ πως ήταν Εβραίος κι έτσι πέρασε απαρατήρητος κι από τις δυο μας στους προφήτες. Αυτά όλα είναι ιστορικώς εξακριβωμένα, λίγο μπερδεμένα όμως, όπως η γέννησή μου και η ένταξή μου ανάμεσα στους ανθρώπους των γραμμάτων, ενώ εγώ είμαι τελείως αναλφάβητη. Δεν ξέρω ούτε να διαβάζω. Τις λέξεις τις μυρίζω ή τις πιάνω με το δάχτυλό μου, όσες κουνιούνται και μυρίζουν τις βάζω στην άκρη, τις άλλες τις αφήνω να συνεχίσουν την πορεία τους, έως ότου ωριμάσουν και έρθουν σε μένα. Οι ζωντανές λέξεις που πάλλονται, έχουν πολλές σημασίες κι αλλάζουν θέση και νόημα κάθε φορά, αυτές που οσμίζουμαι είναι πιο επικίνδυνες, μπορείς να ζαλιστείς από την ευωδιά τους ή να πνιγείς από τη δυσοσμία τους. Και στις δυο περιπτώσεις είσαι θύμα τους και σε μεταφέρουν όπου θέλουν. [...]