Τίτλος πρωτοτύπου: Last orders

Τέσσερις φίλοι, ο Ρέι, πρώην ασφαλιστής και νυν τζογαδόρος, ο Λένι, μανάβης, ο Βικ, νεκροθάφτης και ο Βινς, έμπορος μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, ξεκινάνε μια ηλιόλουστη μέρα από το Λονδίνο, μέσα σε μια υπέροχη Μερσεντές για το Μάργκειτ, παραθαλάσσια κωμόπολη της νότιας Αγγλίας. Ο χρόνος της ιστορίας ξεκινά περίπου το 1938.

Μαζί τους ταξιδεύει και μια τεφροδόχη. Περιέχει τη στάχτη του πέμπτου της παρέας, του φίλου τους Τζακ Ντοντζ, χασάπη, που πέθανε πρόσφατα. Οι τελευταίες εντολές του Τζακ ήτανε να πεταχτεί η στάχτη του στη θάλασα.

Κατά τη διάρκεια της παράξενης αυτής εκδρομής, άλλοτε με σαρκαστικό και κωμικό τρόπο, άλλοτε με συγκινητική μελαγχολία και στοχασμό, μαθαίνουμε το παρελθόν αυτών των ανθρώπων, τις περίπλοκες και λεπτές ψυχολογικές σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ τους και πως αισθάνονται απέναντι στο θάνατο και στον πεθαμένο τους φίλο. Τρεις γενιές ανθρώπων συναντάμε στο βιβλίο τη γενιά που γεννήθηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκείνη που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και μια τρίτη που ανήκει στη δεκαετία του '60. Η δράση εκτυλίσσεται στο παρόν αλλά και στο παρελθόν με αναφορές μνήμης.

Πρόκειται για το καλύτερο μυθιστόρημα του Γκράχαμ Σουίφτ, ένα μυθιστόρημα στοχασμού πάνω στη φθορά και το θάνατο, ένας θρίαμβος του καθημερινού λόγου που κατορθώνει να δημιουργήσει γνήσια, σπουδαία τέχνη, με υλικό την ίδια τη ζωή, ένας φόρος τιμής στον απλό άνθρωπο. Ο Γκράχαμ Σουίφτ καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους νέους Βρετανούς πεζογράφους από τα πρώτα του κιόλας μυθιστορήματα.

Μετά το βιβλίο του "Υδάτινη χώρα" που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ακολούθησαν κι άλλα έργα τα οποία αμφισβητήθηκαν αρκετά από τους κριτικούς. Με τις "Τελευταίες εντολές" όμως επανέκτησε την φήμη του ταλαντούχου μυθιστοριογράφου, η οποία και επισφραγίστηκε με το βραβείο Μπούκερ.

Βραβείο Booker 1996