Ευριπίδης Πεντοζάλης καί άλλες ιστορίες / Γιώργος Θεοτοκάς.
By: Θεοτοκάς, Γιώργος [Author].
Contributor(s): Ανδρειάδου, Τζούλια Δημ [Cover drawer].
Material type: TextSeries: Νεοελληνική λογοτεχνία · 141.Publisher: Αθήνα: Εστία, [Χ.Χ.]Edition: 3η έκδ.Description: 227 σ. : εικ. · 21 εκ.Subject(s): Νεοελληνική λογοτεχνία -- ΔιήγημαDDC classification: 889.3 Summary: Στο Saint - Quay - Portrieux, εκείνη τη χρονιά, γνωρίσαμε και τον Ευριπίδη Πεντοζάλη εντελώς τυχαία. Είτανε μάλιστα ο μόνος συμπατριώτης μας που ανταμώσαμε σ' αυτά τα μέρη εξόν από το μάγερα του ξενοδοχείου. Μας άκουσε ένα βράδυ σ' ένα καφενείο που κουβεντιάζαμε ελληνικά και μας πλησίασε αμέσως, χαρούμενος και γελαστός. - Γεια σας πατριώτες! είπε. Δυο μήνες έχω ν' ακούσω τη γλώσσα μας. Μου επιτρέπετε να καθήσω μαζί σας; Προτού προφτάσουμε να του απαντήσουμε, είχε κιόλας στρωθεί στο τραπέζι μας. Τον δεχτήκαμε όμως χωρίς δυσαρέσκεια γιατί είτανε νέος και συμπαθητικός. - Τί φτιάνετε στη Γαλλία; ρώτησε. Του δώσαμε όλες τις πρεπούμενες εξηγήσεις. - Κ' εγώ σπουδάζω στο Παρίσι, είπε, μα δεν έτυχε ποτέ να σας δω. Κυρίως μ' ενδιαφέρει η φιλοσοφία. Τώρα ξεκουράζομαι εδώ - πέρα. Όχι πως μ' αρέσει ιδιαιτέρως, μα έτσι έτυχε. Γκρίζος τόπος κι' όλο βρέχει. Που τα καημένα τα νησιά μας! Ετοιμάζω κ' ένα βιβλίο για την αιώνια νιότη του ελληνικού πνεύματος. Είχαμε γνωρίσει κι άλλους πολλούς που υποσχόντανε να δημοσιέψουνε βιβλία για παραπλήσια θέματα. - Τί εννοείτε ως ελληνικό πνεύμα; ρώτησε αυστηρά ο Μάργαρης, έτοιμος αμέσως για ένα δογματικό καβγά. Ο Ευριππίδης Πεντοζάλης έβαλε τα γέλια. -Ελληνικό πνεύμα, αποκρίθηκε, θα πει πρώτα -πρώτα να μη χάνουμε τη χαρά της ζωής. - Δε σας εννοώ, είπε ο Μάργαρης. - Πρέπει να πιούμε για να συνεννοηθούμε, είπε ο Πεντοζάλης. Κάλεσε το γκαρσόνι και αξίωσε να πιούμε κάτι. Πράγματι, μόλις τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας, αρχίσαμε να γινόμαστε φίλοι και είπαμε πολλά ανέκδοτα. Δηλαδή ο καινούριος γνώριμός μας έλεγε τα περισσότερα και σπάνια άφηνε κανέναν άλλο να μιλήσει. [...]Item type | Current location | Call number | Copy number | Status | Barcode |
---|---|---|---|---|---|
Books | Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζωγράφου Κεντρική Βιβλιοθήκη | 889.3/ΘΕΟ (Browse shelf) | 1 | Available | 8900 |
Στο Saint - Quay - Portrieux, εκείνη τη χρονιά, γνωρίσαμε και τον Ευριπίδη Πεντοζάλη εντελώς τυχαία. Είτανε μάλιστα ο μόνος συμπατριώτης μας που ανταμώσαμε σ' αυτά τα μέρη εξόν από το μάγερα του ξενοδοχείου. Μας άκουσε ένα βράδυ σ' ένα καφενείο που κουβεντιάζαμε ελληνικά και μας πλησίασε αμέσως, χαρούμενος και γελαστός.
- Γεια σας πατριώτες! είπε. Δυο μήνες έχω ν' ακούσω τη γλώσσα μας. Μου επιτρέπετε να καθήσω μαζί σας;
Προτού προφτάσουμε να του απαντήσουμε, είχε κιόλας στρωθεί στο τραπέζι μας. Τον δεχτήκαμε όμως χωρίς δυσαρέσκεια γιατί είτανε νέος και συμπαθητικός.
- Τί φτιάνετε στη Γαλλία; ρώτησε.
Του δώσαμε όλες τις πρεπούμενες εξηγήσεις.
- Κ' εγώ σπουδάζω στο Παρίσι, είπε, μα δεν έτυχε ποτέ να σας δω. Κυρίως μ' ενδιαφέρει η φιλοσοφία.
Τώρα ξεκουράζομαι εδώ - πέρα. Όχι πως μ' αρέσει ιδιαιτέρως, μα έτσι έτυχε. Γκρίζος τόπος κι' όλο βρέχει. Που τα καημένα τα νησιά μας! Ετοιμάζω κ' ένα βιβλίο για την αιώνια νιότη του ελληνικού πνεύματος.
Είχαμε γνωρίσει κι άλλους πολλούς που υποσχόντανε να δημοσιέψουνε βιβλία για παραπλήσια θέματα.
- Τί εννοείτε ως ελληνικό πνεύμα; ρώτησε αυστηρά ο Μάργαρης, έτοιμος αμέσως για ένα δογματικό καβγά.
Ο Ευριππίδης Πεντοζάλης έβαλε τα γέλια.
-Ελληνικό πνεύμα, αποκρίθηκε, θα πει πρώτα -πρώτα να μη χάνουμε τη χαρά της ζωής.
- Δε σας εννοώ, είπε ο Μάργαρης.
- Πρέπει να πιούμε για να συνεννοηθούμε, είπε ο Πεντοζάλης.
Κάλεσε το γκαρσόνι και αξίωσε να πιούμε κάτι. Πράγματι, μόλις τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας, αρχίσαμε να γινόμαστε φίλοι και είπαμε πολλά ανέκδοτα. Δηλαδή ο καινούριος γνώριμός μας έλεγε τα περισσότερα και σπάνια άφηνε κανέναν άλλο να μιλήσει. [...]
There are no comments for this item.