Τίτλος πρωτοτύπου: I dol'se veka dlitsja den'

Ο Τσινγκίζ Αιτμάτοφ είναι από τους διαλεχτούς εκπρόσωπους της μεταπολεμικής γενιάς των σοβιετικών συγγραφέων. Γεννημένος το 1928, στο χωριό Σεκέρ της ΣΣΔ της Κιργιζίας, έζησε από κοντά το πέρασμα απ' την φεουδαρχική δουλοπαροικία στο σοσιαλισμό. Αργότερα, στα χρόνια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, θα πάρει μέρος - παιδί ακόμα - στην ηρωική κινητοποίηση του σοβιετικού λαού για την απόκρουση και συντριβή του φασισμού.
Στα γράμματα πρωτοεμφανίζεται το 1952 με το διήγημα "Ό εφημεριδοπώλης Τζουίντο". Η νουβέλα του "Τζαμίλια" (1958) τον κάνει πλατιά γνωστό και έξω από τη χώρα του. Το 1963 παίρνει το Βραβείο Λένιν για τα "Διηγήματα του βουνού και της στέπας" (1962) και το 1968 το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας της ΕΣΣΔ για τη νουβέλα "Αντίο Γκιουλσαρί" (1966). Ο συγγραφέας είναι ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός στο ελληνικό κοινό. Από τη "Σύγχρονη Εποχή" κυκλοφορούν, ήδη σε πάρα πολλές εκδόσεις, τα έργα του: "Το χωράφι της μάνας", "Ή λεύκα με το κόκκινο μαντίλι", "Το μάτι της καμήλας". Ο Αιτμάτοφ είναι καινοτόμος συγγραφέας, δεξιοτέχνης της ψυχολογίας των απλών ανθρώπων, πού προβληματίζονται για τα φαινόμενα της ζωής, κι αγωνίζονται για το αύριο.
Στο "Μια μέρα ένας αιώνας", ο συγγραφέας, συνδυάζοντας το ρεαλιστικό με το φανταστικό, καταδικάζει τη σπατάλη της ανθρώπινης διάνοιας και των υλικών πόρων στο κυνηγητό των εξοπλισμών. Παρακολουθεί τα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών, αναδεικνύει τα σημερινά προβλήματα και θυμίζει στον άνθρωπο την ευθύνη του για την τύχη του πλανήτη μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)