Normal view MARC view ISBD view

Γυάλινα σύνορα / Λευκή Μολφέση · πρόλογος Jacques Lacarriére · μετάφραση Νίκος Θεοτοκάς.

By: Μολφέση, Λευκή, 1953- 2005 [Author].
Contributor(s): Θεοτοκάς, Νίκος, 1956- [Translator] | Lacarrière, Jacques, 1925-2005 [Author of introduction].
Material type: TextTextPublisher: Αθήνα: Εξάντας, [1996 εκτύπ.]Edition: 4η έκδ.Description: 180 σ. · 21 εκ.ISBN: 9602562692.Subject(s): Νεοελληνική λογοτεχνία -- ΜυθιστόρημαDDC classification: 889.3 Summary: Για να βρουν κάποιον να τους αναγνωρίσει, έπρεπε να ταξιδέψουν, να διασχίσουν τη χώρα, να φτάσουν σ' ένα χωριό στην άλλη άκρη του κόσμου, να σταματήσουν μπροστά σ' ένα σπίτι. Καθώς πλησίαζαν, μάτια περίεργα τους παρακολουθούσαν πίσω απ' τα παράθυρα. Και τη στιγμή που χτυπούσαν την πόρτα μορφές σηκώνονταν ταραγμένες. Τους άνοιγαν, μα εκείνοι έμεναν στο κατώφλι διστακτικοί, μην τολμώντας να μπουν· κι οι άλλοι σώπαιναν, μην τολμώντας να τους καλέσουν μέσα. Κάποτε, έπαιρναν κουράγιο να περάσουν. Ζύγωναν κι οι άλλοι, μια κοίταζαν τον ξένο, μια τη φωτογραφία τραβηγμένη πριν απ' τον πόλεμο, γεμάτη λουλούδια. Έκαναν τη σύγκριση. Και, καθώς ο άγνωστος πλησίαζε στο πορτραίτο του, ήταν σαν να μπερδεύεται σιγά-σιγά μ' αυτό. Σαν να στέκεται μπροστά σε καθρέφτη. Δεν υπήρχε πια αμφιβολία, ήταν αυτός που περίμεναν.
Tags from this library: No tags from this library for this title. Log in to add tags.
    Average rating: 0.0 (0 votes)
Item type Current location Call number Copy number Status Barcode
Books Books Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζωγράφου
Κεντρική Βιβλιοθήκη
889.3/ΜΟΛ (Browse shelf) 1 Available 22358

Τίτλος πρωτοτύπου: L' arme aux yeux

Για να βρουν κάποιον να τους αναγνωρίσει, έπρεπε να ταξιδέψουν, να διασχίσουν τη χώρα, να φτάσουν σ' ένα χωριό στην άλλη άκρη του κόσμου, να σταματήσουν μπροστά σ' ένα σπίτι. Καθώς πλησίαζαν, μάτια περίεργα τους παρακολουθούσαν πίσω απ' τα παράθυρα. Και τη στιγμή που χτυπούσαν την πόρτα μορφές σηκώνονταν ταραγμένες. Τους άνοιγαν, μα εκείνοι έμεναν στο κατώφλι διστακτικοί, μην τολμώντας να μπουν· κι οι άλλοι σώπαιναν, μην τολμώντας να τους καλέσουν μέσα. Κάποτε, έπαιρναν κουράγιο να περάσουν. Ζύγωναν κι οι άλλοι, μια κοίταζαν τον ξένο, μια τη φωτογραφία τραβηγμένη πριν απ' τον πόλεμο, γεμάτη λουλούδια. Έκαναν τη σύγκριση. Και, καθώς ο άγνωστος πλησίαζε στο πορτραίτο του, ήταν σαν να μπερδεύεται σιγά-σιγά μ' αυτό. Σαν να στέκεται μπροστά σε καθρέφτη. Δεν υπήρχε πια αμφιβολία, ήταν αυτός που περίμεναν.

There are no comments for this item.

Log in to your account to post a comment.