Normal view MARC view ISBD view

Η Ζαχαρούλα γιαγιά / Πηνελόπη Μαξίμου · εξώφυλλο - εικονογράφηση Σπύρος Γούσης.

By: Μαξίμου, Πηνελόπη, 1904-2001 [Author].
Contributor(s): Γούσης, Σπύρος, 1967- [Illustrator, Cover designer] | Σίφωνας, Χαράλαμπος, 19-- [Editor, Corrector].
Material type: TextTextSeries: Σύγχρονη λογοτεχνία για παιδιά και για νέους; Χελιδόνια · 49.Publisher: Αθήνα: Πατάκης, 1997Description: 163 σ. : εικ. · 21 εκ.Subject(s): Παιδική λογοτεχνία, Ελληνική -- ΜυθιστόρημαDDC classification: 889.3 Other classification: ΠΠ/(ΕΛΛ)/ΜΑΞ Summary: Σε ποιους απευθύνεται η Ζαχαρούλα; Στους νέους. Στη νεολαία. Μου ερχόταν ολοένα στο νου κάτι να γίνει, ώστε ο νους και η καρδιά των παιδιών να νιώσουν τι κατάρα είναι ο πόλεμος. Απορεί το σημερινό παιδί: «Μα πώς δεν υπήρχε ψωμί!». Ψωμί; Συχνή η πονεμένη φωνή τη νύχτα: «Πεινώ! Βοήθεια! Κάτι να φάω!». Μα στο σπίτι υπήρχε το «κάτι»; Κι αν υπήρχε, πώς ν' ανοιχτεί το παράθυρο; «Κάλυψις φώτων»! Ούτε και το ελάχιστο φως να ξεφεύγει! Και ολοένα μου ερχόταν στο νου μια Zαχαρούλα γιαγιά. Να λέει πώς ήταν η ζωή όταν οι τωρινές ασπρομάλλες κοριτσόπουλα ήταν. Και πώς κυλούσαν οι μέρες στα χρόνια του πολέμου. Πώς ήταν το καθημερινό σε σπίτια και δρόμους. Όταν, τέλος, βρέθηκα στην Αθήνα μας -χρόνια στα ξένα εγώ-, τρία τέσσερα τηλεφωνήματα μου ζήτησαν τη Ζαχαρούλα. Και όταν, τελευταία, τιμήθηκα με το βραβείο της Πηνελόπης Δέλτα, τρεις τέσσερις φωνές τη Ζαχαρούλα μου ζήτησαν. Και βάλθηκα να φέρω στον κόσμο τη Ζαχαρούλα γιαγιά.
Tags from this library: No tags from this library for this title. Log in to add tags.
    Average rating: 0.0 (0 votes)
Item type Current location Call number Copy number Status Barcode
Books Books Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζωγράφου
Κεντρική Βιβλιοθήκη
ΠΠ/(ΕΛΛ)/ΜΑΞ (Browse shelf) 1 Available C4705

Εργο-Βιογραφικο Σημειωμα Συγγραφεα: Σ. 162-163.

Σε ποιους απευθύνεται η Ζαχαρούλα; Στους νέους. Στη νεολαία. Μου ερχόταν ολοένα στο νου κάτι να γίνει, ώστε ο νους και η καρδιά των παιδιών να νιώσουν τι κατάρα είναι ο πόλεμος. Απορεί το σημερινό παιδί: «Μα πώς δεν υπήρχε ψωμί!». Ψωμί; Συχνή η πονεμένη φωνή τη νύχτα: «Πεινώ! Βοήθεια! Κάτι να φάω!». Μα στο σπίτι υπήρχε το «κάτι»; Κι αν υπήρχε, πώς ν' ανοιχτεί το παράθυρο; «Κάλυψις φώτων»! Ούτε και το ελάχιστο φως να ξεφεύγει! Και ολοένα μου ερχόταν στο νου μια Zαχαρούλα γιαγιά. Να λέει πώς ήταν η ζωή όταν οι τωρινές ασπρομάλλες κοριτσόπουλα ήταν. Και πώς κυλούσαν οι μέρες στα χρόνια του πολέμου. Πώς ήταν το καθημερινό σε σπίτια και δρόμους. Όταν, τέλος, βρέθηκα στην Αθήνα μας -χρόνια στα ξένα εγώ-, τρία τέσσερα τηλεφωνήματα μου ζήτησαν τη Ζαχαρούλα. Και όταν, τελευταία, τιμήθηκα με το βραβείο της Πηνελόπης Δέλτα, τρεις τέσσερις φωνές τη Ζαχαρούλα μου ζήτησαν. Και βάλθηκα να φέρω στον κόσμο τη Ζαχαρούλα γιαγιά.

There are no comments for this item.

Log in to your account to post a comment.