... Βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα έργο που όχι μονάχα αντέχει στην αυστηρότερη κριτική, αλλά και αξίζει να το δει κανείς. Ο συγγραφέας του, προικισμένος αναμφισβήτητα, μοιάζει να 'χει ξεπεράσει σε επαρκή βαθμό το στάδιο των δοκιμών. Δεν είναι μονάχα η παρατηρητικότητα κι η ευστοχία του "διαλόγου", διάσπαρτου από πλούσιο και αποτελεσματικό στους σατιρικούς του στόχους χιούμορ, που κάνει απολαυστική την παρακολούθηση. Είναι και η διαγραφή των "τύπων", που δεν παύουν -μολονότι μετέχουν του συμβόλου- να παραμένουν ζωντανές ανθρώπινες φιγούρες, που σε σταματάει. Και το κυριότερο, όπως είπαμε ήδη, οι φιγούρες αυτές παραμένουν αυθεντικά δημιουργήματα του συγγραφέα και όχι κακέκτυπα ξένων εμπνεύσεων. - ΒΑΣΟΣ ΒΑΡΙΚΑΣ, "ΤΑ ΝΕΑ", 4-3-1970

Η θεατρική σεζόν έκλεισε αφήνοντας στην αγκαλιά του κοινού ένα νεογέννητο παίδαρο, που όλοι προσβλέπουμε με αγάπη και προσδοκίες: ένα νέο θεατρικό συγγραφέα. Εκρηκτικής υγείας, με κύτταρα ελληνικότατα, που αφομοίωσαν όλα τα κατατόπια, δικά μας και ξένα, χωρίς να αλλοιώσουν τις στέρεες και βαθύτατες καταβολές μιας αυθεντικής και σπαρταριστής ελληνικότητας. Χρόνια και χρόνια αναμονής δικαιώνονται· απάνω στη σκηνή, την τόσο απαιτητική, του "Θεάτρου Τέχνης", περπάτησαν ατόφιοι ελληνικοί άνθρωποι και χαρακτήρες. Επιτέλους τα μάγια λύθηκαν. - Λ.Ζ., "ΘΕΑΤΡΟ"

Ο νέος συγγραφέας διαθέτει εκλεκτής ποιότητας θεατρικές αρετές. Πριν απ' όλα υπάρχει μια ωριμότητα που θεμελιώνει και κατευθύνει το ανάπτυγμα της σκηνικής δομής. Φορτίζει τους πόλους των συγκρούσεων με ψυχολογική συνέπεια. Ολοκληρώνει με σαφήνεια τους χαρακτήρες του. Δίνει στο διάλογο ρευστότητα, χρώμα, ευκινησία, ουσία. Οι νταντάδες στηρίζουν βασικά τη δράση τους πάνω σ' ένα διάλογο που ξετυλίγεται τόσο εύρυθμα, ανανεώνεται τόσο "φυσιολογικά", ώστε να διατηρεί το ενδιαφέρον του, δύο ώρες, αδιάλειπτο. - ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΚΑΡΤΕΡ, "ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ", 24-2-1970