Περιέχει ευρετήριο.

Ευρετηριο Ονοματων: Σ. 217-218. Σημειωμα: Σ. 220.

Οι "νέοι πεζογράφοι", των οποίων το έργο εξετάζω στο βιβλίο αυτό, είναι οι αξιολογότεροι και σημαντικότεροι - κατά την άποψή μου - συγγραφείς που ασχολήθηκαν με την αφηγηματική πεζογραφία και πρωτοπαρουσιάσθηκαν στα γράμματά μας έπειτα από το τέλος του πολέμου (1945) ή λίγο πιο πριν. Οι μεταπολεμικοί αυτοί πεζογράφοι συνεχίζουν το έργο τους, που βρίσκεται στο στάδιο της διαμόρφωσής του: σε διαρκή εξέλιξη και μεταβολή. Έτσι οι κρίσεις μας γι' αυτούς δεν μπορεί να είναι οριστικές. Τούτο όμως δεν πρέπει να μας εμποδίζει να αναμιχθούμε ενεργητικά στη ζύμωση των νέων ρευμάτων, των νέων ιδεών και των νέων αξιών της μεταπολεμικής πεζογραφίας μας· τούτο δεν πρέπει να μας εμποδίζει να επιχειρήσουμε μια πρώτη αποτίμηση και αξιολόγηση. Και η πρόθεσή μου στο βιβλίο αυτό είναι ακριβώς να δώσω, με όση ευσυνειδησία και αντικειμενικότητα μπορώ και με όσα κριτικά και καλαισθητικά εφόδια διαθέτω, μια πρώτη προσπάθεια αποτίμησης και ιεράρχησης κειμένων και συγγραφέων. Επιχειρώ να επιβάλω μια τάξη και να καθιερώσω μια ιεραρχία μέσα στην πληθωρική πεζογραφική παραγωγή των τελευταίων είκοσι χρόνων. Δεν μπορώ βέβαια να ισχυρισθώ πως η ιεραρχία αυτή, η επιλογή των συγγραφέων και η αξιολόγηση των κειμένων τους, είναι η μόνη σωστή ή η μόνη εφικτή· είναι απλώς η δική μου: αποτέλεσμα προσωπικής κρίσης κι ευαισθησίας. Άλλοι μπορεί να έχουν διαφορετικές γνώμες· θα ακουσθούν κάποτε κι αυτές, και με τον καιρό θα διαμορφωθεί η οριστική ιεραρχία στους χώρους της μεταπολεμικής πεζογραφίας μας.