Ανάτυπο από το "Χρηματιστήριο του Βιβλίου"

Τριτο Μερος Της Τριλογιας "Ορεστεια", Στην Οποια Ανηκουν Ακομη Ο "Αγαμεμνων" Και Οι "Χοηφορες". Εργο-Βιογραφικα Σημειωματα Αρχαιων Ελληνων Συγγραφεων: Σ. 57-85.

Η «Ορέστεια» του Αισχύλου είναι ένας ύμνος της Δικαιοσύνης, που στηρίζεται στον ηθικό νόμο. Οι «Ευμενίδες» καταργούν την αυτοδικία και επιβάλουν την κρατική Δικαιοσύνη. Παραμερίζουν τις επάρσεις και τις άνομες πράξεις. Επιβάλλουν το «μέτρο» που πρέπει να είναι ο χρυσός κανόνας.
Ο Αισχύλος με τις «Ευμενίδες» του συνιστά στους Αθηναίους πολίτες να σέβονται τον Άρειο Πάγο, του οποίου τα δικαστικά έργα συνδέονταν στενά με τη λατρεία των Ευμενίδων. Έπειτα αποτρέπει τους Αθηναίους να μεταθέσουν τις φονικές δίκες απ' τον Άρειο Πάγο στα δικαστήρια των Ηλιαστών.
Στις «Ευμενίδες» του Αισχύλου συγκρούονται οι Ερινύες, τα σκοτεινά και καταχθόνια πνεύματα του μίσους και της αντεκδίκησης με τον Απόλλωνα, που συμβολίζει τον φωτισμένο νου και τον πολιτισμό. Οι Ερινύες εκπροσωπούν την πρωτόγονη και βάρβαρη περίοδο της ζωής του ανθρώπινου γένους. Αντίθετα, ο Απόλλωνας εκπροσωπεί την πολιτισμένη ζωή που αντικαθιστά την εκδίκηση με την εξιλέωση, και τον εξαγνισμό του φονιά, Γι' αυτό ο Απόλλωνας στέλνει τον μητροκτόνο Ορέστη στην Αθήνα για να κριθεί για τη μητροκτονία του. Η θεά Αθηνά, ως προστάτιδα της Αθήνας, υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να δικαστεί ο μητροκτόνος Ορέστης. Ορίζει ως κριτές (δικαστές) τους ανθρώπους (τους δίκαιους Αθηναίους πολίτες), όχι τους θεούς. Δεν ορίζει έναν άνθρωπο - τον άρχοντα - που μπορεί να κρίνει - υποκειμενικά και αυθαίρετα, αλλά προτείνει τη συγκρότηση ολόκληρου δικαστηρίου, και όχι ενός απλού δικαστηρίου, αλλά ενός ορκωτού και εκλεγμένου απ' τον αθηναϊκό λαό δικαστηρίου. Τότε η Αθήνα εδραίωνε τους θεσμούς της άμεσης δημοκρατίας, όπου ο λαός ασκούσε άμεσα τη δικαιοσύνη.