Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας : ποιήματα / Τόλης Νικηφόρου.
By: Νικηφόρου, Τόλης [Author]
.
Contributor(s): Ιωαννίδης, Βασίλης [Cover drawer].
Material type: 
TextPublisher: Θεσσαλονίκη: Νέα Πορεία, [1977 εκτύπ.]Description: 55 σ. · 25 εκ.ISBN: 9607786033.Subject(s): Νεοελληνική λογοτεχνία -- ΠοίησηDDC classification: 889.1 Summary: "Ούτε μια μέρα πάνω απ' τα δεκαοχτώ"
.... "Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας" ο καταξιωμένος ποιητής, για τον οποίο κάθε έπαινος θα ήταν περιττός, κατατάσσει στις σελίδες της έκδοσης τέσσερις ενότητες ποιημάτων. "Επικίνδυνα έως απαράδεκτα αθώος", σταχυολογεί "θραύσματα απωλεσθέντος παραδείσου" σε "ποίημα ένα πριν την αρχή, μετά το τέλος του κόσμου". Πιστοποιεί "το υπαρκτό μιας άλλης μέρας" μ' "ένα καινούριο αλφάβητο" που έλκει την καταγωγή του από τις καλύτερες στιγμές της ηλιοπότιστης ελληνικής ποίησης, εκεί όπου δεν χωρά καμιά σκιά φαταλισμού κι ο μόνος ίσκιος είναι ο καλοκαιρινός ίσκιος του κορμιού μας, "μακρύς, λεπτός κι αγέρωχος/ ούτε μια μέρα πάνω απ' τα δεκαοχτώ".
Στην ποίηση του Τόλη Νικηφόρου ο κόσμος παραμένει όμορφος και αγέρωχος μέσα στα βάσανά του, και το πέρασμα του χρόνου, πάνω στο κορμί το δικό μας ή της γυναίκας που αγαπήσαμε, δεν κατάφερε να εκδιώξει "την εξαίσια λάμψη εκείνη" που "άοπλη τώρα κρύβεται / σαν τελευταίος καταζητούμενος αντάρτης". Το ποίημα είναι "ένα αχ", φως, μουσική, εσύ κι εγώ, το ποίημα είναι η ψυχή στα δόντια, αντίτιμο που θα κάνει ακόμη και τον Χάρο "αιφνιδίως μέσα στο σκότος να χαμογελάσει".
Χρ. Αρνομάλλης, Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας, εφημ. Μακεδονία, 10.5.1998
| Item type | Current location | Call number | Copy number | Status | Barcode |
|---|---|---|---|---|---|
Books
|
Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζωγράφου Κεντρική Βιβλιοθήκη | 889.1/ΝΙΚ (Browse shelf) | 1 | Available | 22304 |
"Ούτε μια μέρα πάνω απ' τα δεκαοχτώ"
.... "Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας" ο καταξιωμένος ποιητής, για τον οποίο κάθε έπαινος θα ήταν περιττός, κατατάσσει στις σελίδες της έκδοσης τέσσερις ενότητες ποιημάτων. "Επικίνδυνα έως απαράδεκτα αθώος", σταχυολογεί "θραύσματα απωλεσθέντος παραδείσου" σε "ποίημα ένα πριν την αρχή, μετά το τέλος του κόσμου". Πιστοποιεί "το υπαρκτό μιας άλλης μέρας" μ' "ένα καινούριο αλφάβητο" που έλκει την καταγωγή του από τις καλύτερες στιγμές της ηλιοπότιστης ελληνικής ποίησης, εκεί όπου δεν χωρά καμιά σκιά φαταλισμού κι ο μόνος ίσκιος είναι ο καλοκαιρινός ίσκιος του κορμιού μας, "μακρύς, λεπτός κι αγέρωχος/ ούτε μια μέρα πάνω απ' τα δεκαοχτώ".
Στην ποίηση του Τόλη Νικηφόρου ο κόσμος παραμένει όμορφος και αγέρωχος μέσα στα βάσανά του, και το πέρασμα του χρόνου, πάνω στο κορμί το δικό μας ή της γυναίκας που αγαπήσαμε, δεν κατάφερε να εκδιώξει "την εξαίσια λάμψη εκείνη" που "άοπλη τώρα κρύβεται / σαν τελευταίος καταζητούμενος αντάρτης". Το ποίημα είναι "ένα αχ", φως, μουσική, εσύ κι εγώ, το ποίημα είναι η ψυχή στα δόντια, αντίτιμο που θα κάνει ακόμη και τον Χάρο "αιφνιδίως μέσα στο σκότος να χαμογελάσει".
Χρ. Αρνομάλλης, Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας, εφημ. Μακεδονία, 10.5.1998
There are no comments for this item.