Πρώτη έκδοση: 2000.

Ο Αλσέστ πήρε αποβολή":
Σήμερα στο σχολείο συνέβη κάτι το φοβερό. Ο Αλσέστ πήρε αποβολή!
Κι αυτό έγινε το πρωί, στο δεύτερο διάλειμμα.
Ήμασταν όλοι στο προαύλιο και παίζαμε κυνηγητό με την μπάλα, ξέρετε, εκείνο το παιχνίδι που όποιος έχει την μπάλα, είναι ο κυνηγός· αυτός, λοιπόν, προσπαθεί να χτυπήσει με την μπάλα έναν άλλον και μετά αυτός ο άλλος βάζει τα κλάματα και μετά γίνεται κυνηγός με τη σειρά του. Απίθανο παιχνίδι! Οι μόνοι που δεν έπαιζαν ήταν ο Ζοφρουά, γιατί απουσίαζε, ο Ανιάν, που σε κάθε διάλειμμα κάνει επαναλήψεις στα μαθήματα, και ο Αλσέστ, που έτρωγε την τελευταία φέτα ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα του πρωινού. Ο Αλσέστ φυλάει πάντα την πιο μεγάλη φέτα για το δεύτερο διάλειμμα, που κρατάει λίγο περισσότερο από τ' άλλα. Κυνηγός τώρα ήταν ο Εντ, κάτι που δε συμβαίνει συχνά: έχει τέτοια δύναμη, που αποφεύγουμε να τον πετύχουμε, γιατί όταν είναι κυνηγός, οι μπαλιές του πονάνε. Ο Εντ σημάδεψε τον Κλοταίρ, ο οποίος έπεσε καταγής τυλίγοντας με τα χέρια του το κεφάλι του· η μπάλα πέρασε από πάνω του με φοβερή δύναμη και... μπινγκ! 'Εσκασε πάνω στην πλάτη του Αλσέστ τόσο απότομα που του 'φυγε το ψωμί από τα χέρια κι έπεσε κάτω απ' τη μεριά της μαρμελάδας. Ο Αλσέστ τσαντίστηκε· έγινε κατακόκκινος και άρχισε να τσιρίζει· και τότε ο Γουρλομάτης -ο επιστάτης μας- έτρεξε να δει τι έγινε, αλλά δεν πρόσεξε τη φέτα το ψωμί, πάτησε πάνω της, γλίστρησε και λίγο έλειψε να βρεθεί φαρδύς πλατύς κάτω. Κατάπληκτος ο Γουρλομάτης, κοίταζε το πασαλειμμένο με μαρμελάδα παπούτσι του. Το φοβερό είναι, όμως, ότι ο Αλσέστ, σε έξαλλη κατάσταση, κουνούσε τα χέρια του και φώναζε: "Φτου! Να πάρει η ευχή! Δε βλέπετε που πατάτε; Δεν το πιστεύω!" [...]