«Το πείραμα του χαμένου χρόνου θα το κάνουμε μαζί», υπόσχεται ο Ανδρέας στη Δανάη.

Συναντήθηκαν τυχαία τον Απρίλιο του 2010 στο αεροδρόμιο της Στοκχόλμης, όταν το ηφαίστειο της Ισλανδίας είχε καθηλώσει τα αεροπλάνα στο έδαφος. Εκείνος για ένα συνέδριο με θέμα το Πείραμα του Χρόνου, εκείνη για ένα επαγγελματικό ραντεβού. Για τη Δανάη η συνάντηση αυτή θα είναι τόσο καθοριστική όσο και μοιραία. Από τη στιγμή που ο Ανδρέας της μιλά για τη μετάβαση στο μέλλον και στο παρελθόν, οι λευκές πεταλούδες που ταράζουν τα όνειρά της μπλέκονται με πυραύλους, διαστημικά ταξίδια, σκουληκότρυπες και χωροχρόνους. Όμως η αλήθεια της Δανάης βρίσκεται σε ένα ημερολόγιο του 1926 που κρύβει έναν ζωντανό, παλλόμενο θησαυρό. Μέσα από μια ανάγλυφη τοιχογραφία της περιόδου 1926-1941 διαγράφεται η τραγική πορεία μιας οικογένειας. Η αέρινη Αγγέλικα με τον επαναστατικό χαρακτήρα, που βλέπει τα όνειρά της να θρυμματίζονται στην αυγή της ζωής της. Ο γλυκός και τρυφερός Τρύφωνας με το παράλογο πείσμα. Η στωική και τραγική συνάμα Ιφιγένεια. Ο Άλκης και οι ερωτικές του ακροβασίες, ο Στέφανος και οι δρόμοι του μεταξιού, η Τσόφα, η Βάσω και, τέλος, ο Φωτάκης, που η λατρεία του για την Αγγέλικα θα τον οδηγήσει σε σκοτεινά μονοπάτια. Κλείνοντας το ημερολόγιο η Δανάη βλέπει το ταξίδι της στο χρόνο να παίρνει τέλος. Η λευκή πεταλούδα θα τρυπήσει το κουκούλι σπάζοντας τη μεταξένια κλωστή που χωρίζει το όνειρο από την πραγματικότητα και πριν από την απόπνιξη θα πετάξει ελεύθερη.