Τίτλος πρωτοτύπου: IL GIARDINO DEI FINZI - CONTINI

Το διήγημα είναι εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία του Σίλβιο Μαγκρίνι, προέδρου της εβραϊκής κοινότητας της Φερράρας από το 1930, και της οικογενείας του: της γυναίκας του Αλμπερτίνας, της πεθεράς του και του γιου του Ουμπέρτο. Αστοί, πλούσιοι, με πατριωτικό πνεύμα - ο Σίλβιο ήταν εθελοντής στον Α' παγκόσμιο Πόλεμο - ζούσαν στη βίλα που περιγράφεται στο μυθιστόρημα, με τον περίφημο κήπο, το γήπεδο τένις και το σκυλί. Μετά την δημοσίευση των φυλετικών νόμων του 1938, παρέμειναν στην πόλη των Έστε. Η οικογένεια Μαγκρίνι, μετά την ανακωχή της Ιταλίας με τους Συμμάχους στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943 και τη ναζιστική κατοχή της χώρας, διώχθηκε όπως και πολλοί άλλοι Ιταλοί Εβραίοι. Ο Σίλβιο παρέμεινε στη Φερράρα, το Σεπτέμβριο εισήχθη στο νοσοκομείο Σαντ' Άννα και τον Νοέμβριο, συνελήφθη από τους ναζί. Μεταφέρθηκε στο προσωρινό στρατόπεδο του Φοσσόλι, και εν συνεχεία στο Άουσβιτς με την πρώτη αποστολή Ιταλών, όπου και σκοτώθηκε. Η σύζυγός του Αλμπερτίνα, που παρέμεινε στην εξοχή με την γριά μητέρα της, έμαθε στις αρχές του 1944 για τη σύλληψη του συζύγου της, και ανήσυχη για την τύχη του, επέστρεψε στη Φερράρα. Το Μάρτιο του 1944 συνελήφθη από ομάδα φασιστών στο σπίτι της στην οδο Μπόργκο Λεόνι, και πέθανε κι αυτή στο Άουσβιτς

Το πρώτο κείμενο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Φεβρουαρίου του περιοδικού Il Caffè politico e letterario (Το πολιτικό και λογοτεχνικό καφέ), το 1955. Εδώ ο αφηγητής είναι ένας νεαρός μηχανικός από το Μιλάνο, ο Σαντοννίνο, ο οποίος αποστέλλεται στη Φερράρα από εταιρεία συνθετικού καουτσούκ, για την οποία δουλεύει, για μια περίοδο κατάρτισης. Η αφήγηση της ιστορίας των Φίντζι-Κοντίνι γινεται σε τρίτο πρόσωπο.