Μενοράχ / Τσβάιχ Στέφαν · μετάφραση Μεραναίος Κωστής.
By: Zweig, Stefan [Author]
.
Contributor(s): Μεραναίος, Κωστής Λ [Translator] | Κουτσουδάκη, Αφροδίτη [Cover designer].
Material type: 
TextSeries: Λογοτεχνία.Publisher: Αθήνα: Αστέρι, 1980Description: 156 σ. · 21 εκ.Subject(s): Αυστριακή λογοτεχνία -- ΜυθιστόρημαDDC classification: 833 Summary: Ήταν μια όμορφη μέρα του Ιουνίου του 455· ο αγώνας που είχε αρχίσει στο στάδιο του Μαξίμου της Ρώμης ανάμεσα σε δυο γιγάντιους Χερούλους μ' ένα κοπάδι υρκανικών κάπρων είχε τελειώσει στο αίμα, όταν στις τρεις το απόγευμα μια ταραχή που ολοένα μεγάλωνε άρχισε να κυριεύει το πλήθος. Όλοι όσοι γειτόνευαν με το πλούσια διακοσμημένο από τάπητες και αγάλματα θεωρείο, όπου καθότανε ανάμεσα στους παλατιανούς αξιωματούχους ο αυτοκράτορας Μάξιμος παραξενεύτηκαν βλέποντας να μπαίνει ένας αγγελιαφόρος κατασκονισμένος, που φαινότανε πως ξεπέζευε ύστερα από ένα τρελλό τρέξιμο. Μόλις μίλησε στο μονάρχη, αυτός, αντίθετα με τα καθιερωμένα, σηκώθηκε στην πιο παθητική στιγμή του θεάματος· όλη η αυλή τον ακολούθησε με την ίδια ασυνήθιστη βιασύνη κι ύστερα από λίγο οι έδρες των συγκλητικών και των άλλων αρχόντων άδειασαν κι αυτές με τη σειρά τους. Μια τόσο βιαστική αναχώρηση δεν μπορούσε παρά νάχει κάποιο σοβαρό λόγο. [...]
| Item type | Current location | Call number | Copy number | Status | Barcode |
|---|---|---|---|---|---|
Books
|
Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζωγράφου Κεντρική Βιβλιοθήκη | Μ/ΤΣΒ/(ΑΥΣ) (Browse shelf) | 1 | Available | 9196 |
Ήταν μια όμορφη μέρα του Ιουνίου του 455· ο αγώνας που είχε αρχίσει στο στάδιο του Μαξίμου της Ρώμης ανάμεσα σε δυο γιγάντιους Χερούλους μ' ένα κοπάδι υρκανικών κάπρων είχε τελειώσει στο αίμα, όταν στις τρεις το απόγευμα μια ταραχή που ολοένα μεγάλωνε άρχισε να κυριεύει το πλήθος. Όλοι όσοι γειτόνευαν με το πλούσια διακοσμημένο από τάπητες και αγάλματα θεωρείο, όπου καθότανε ανάμεσα στους παλατιανούς αξιωματούχους ο αυτοκράτορας Μάξιμος παραξενεύτηκαν βλέποντας να μπαίνει ένας αγγελιαφόρος κατασκονισμένος, που φαινότανε πως ξεπέζευε ύστερα από ένα τρελλό τρέξιμο. Μόλις μίλησε στο μονάρχη, αυτός, αντίθετα με τα καθιερωμένα, σηκώθηκε στην πιο παθητική στιγμή του θεάματος· όλη η αυλή τον ακολούθησε με την ίδια ασυνήθιστη βιασύνη κι ύστερα από λίγο οι έδρες των συγκλητικών και των άλλων αρχόντων άδειασαν κι αυτές με τη σειρά τους. Μια τόσο βιαστική αναχώρηση δεν μπορούσε παρά νάχει κάποιο σοβαρό λόγο. [...]
There are no comments for this item.