Μεταγραφη (Αποδοση Στα Νεοελληνικα): Γιωργος Σεφερης. Σημειωσεις: Σ. 65-69.

Το βιβλίο συνιστά πιθανότατα μια ανθολογία ερωτικών ή γαμήλιων τραγουδιών, στα οποία υμνείται σε ποικίλους τόνους, με ζωηρές και, πολλές φορές, τολμηρές εικόνες και σε ωραιότατη λυρική γλώσσα ο έρωτας και τα δυνατά συναισθήματα που συνδέονται με αυτόν. Η θέση ενός τέτοιου βιβλίου στην Αγία Γραφή προκαλεί συχνά έκπληξη στον αναγνώστη. Παρόλα αυτά ο έρωτας, όπως και όλα τα αγνά συναισθήματα που συνδέουν τους ανθρώπους μεταξύ τους, συνιστούν δώρα του Θεού και από την άποψη αυτή η εξύμνησή τους δε θα μπορούσε να απουσιάζει από τη Βίβλο. Από την άλλη μεριά η συζυγική αγάπη ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα απεικονίζει στα βιβλικά κείμενα τη σχέση Θεού-Ισραήλ και Χριστού-Εκκλησίας. Έτσι το περιεχόμενο του βιβλίου κατανοήθηκε τόσο από τους Ιουδαίους, όσο και από τους Χριστιανούς, ως αλληγορική έκφραση των σχέσεων αυτών.΄Ως προς τον συγγραφέα του έργου, αν και η παράδοση το αποδίδει στον ίδιο τον Σολομώντα, εντούτοις σύγχρονοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πρέπει να ανήκει σε μεταγενέστερη του Σολομώντα εποχή, εφόσον η σχέση του Θεού με τον Ισραήλ παρομοιάζεται με αυτή της συζυγικής από τον προφήτη Ωσηέ, που έζησε δύο περίπου αιώνες αργότερα και καταγόταν επίσης από τη φυλή του Ισσάχαρ.