Τίτλος πρωτοτύπου: Tristano muore

Ένα εξοχικό σπίτι κάπου στην Τοσκάνη, στη διάρκεια του αυγουστιάτικου καύσωνα της τελευταίας χρονιάς του εικοστού αιώνα. Ο Τριστάνο, ένας άνθρωπος που πάλεψε για την ελευθερία με τούτο το ψευδώνυμο που δανείστηκε από έναν ήρωα του Λεοπάρντι, προσκαλεί έναν συγγραφέα στο κρεβάτι του θανάτου του για να του αφηγηθεί τη ζωή του. Μπορεί όμως κανείς να αφηγηθεί με λόγια και με γράμματα μια ολόκληρη ζωή, μια ζωή με τις αντιφάσεις της, τις αμφιβολίες και τις βεβαιότητές της, τις ανολοκλήρωτες επιθυμίες της, τη διφορούμενη γεωμετρία της, τις μνήμες που με το πέρασμα του χρόνου μοιάζουν ψεύτικες ακόμα κι όταν είναι αληθινές;
Ο Τριστάνο ξεκινάει την αφήγησή του από μια πλατεία της αθηναϊκής Πλάκας, περνάει στο αντάρτικο της πατρίδας του, μεταφέρεται για λίγο σε μιαν Ισπανία σφραγισμένη από τα χρώματα του Χέμινγκουέυ, καταλήγει στις βόμβες που συγκλόνισαν την Ιταλία της δεκαετίας του '70.
Ετοιμοθάνατος από μια γάγγραινα που του σιγοτρώει το κορμί, με την αναγκαστική βοήθεια της μορφίνης, άλλοτε εκούσια και άλλοτε ακούσια, άλλοτε με μυαλό καθαρό και άλλοτε σε κατάσταση παραληρήματος, ο Τριστάνο θα αποκαλύψει τους βασικούς σταθμούς της ζωής του, τα μυστικά του, τους έρωτές του, τις πεποιθήσεις που τον συνόδευσαν σε όλη του τη ζωή και τις άλλες, που αναγκάστηκε να τις αναθεωρήσει, περιγράφοντας ταυτόχρονα τα γεγονότα που τον έκαναν ήρωα.
Τί σημαίνει όμως ηρωισμός; Τί σημαίνει δειλία, τί σημαίνει προδοσία και τί θάρρος; Και το σήμερα; Άξιζε τις τόσες θυσίες του παρελθόντος; Και ποιό ρόλο μπορεί να παίξει στη ζωή ενός ανθρώπου μια μελωδία του Σούμπερτ, ένα ζωγραφισμένο σκυλί θαμμένο στην άμμο, ένα παιδί που κυκλοφορεί φορτωμένο με βόμβες κι ένας συγγραφέας που ακούει αλλά δεν μιλάει ποτέ; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι κατακερματισμένες, ελλιπείς, αβέβαιες όπως είναι και οι ανθρώπινες αναμνήσεις, όπως είναι και τούτη η τελευταία εξομολόγηση του ετοιμοθάνατου ήρωα. Παραμένει, παρ' όλα αυτά, αναπάντητο ένα ερώτημα: ποιός, αλήθεια, μαρτυρεί για τον μάρτυρα;