Όλα θα πρέπει ν' άρχισαν στα 1907. Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που χωροφύλακες οδηγούσαν εφ' όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Νομικής, με σγουρά μαλλιά και φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. «Τον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου» θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Αυτός και ο συμφοιτητές είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Αθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Εκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου, με μωβ φόρεμα και μωβ ομπρελίνο («Μου φάνηκες σαν μια πορσελάνινη κούκλα», θα της έγραφε για εκείνη την ώρα, 3 χρόνια αργότερα) και κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια τον κομψό δανδή που σπρωχνόταν άγρια απ' τους χωροφύλακες. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν. Είχαν συναντηθεί κι άλλες φορές, στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Αυτή όμως θα πρέπει να 'ταν διαφορετική απ' τις άλλες. Ήταν Πέμπτη, 6 του Δεκέμβρη. Το 1907 ήταν καλή εποχή για αγάπη. Η Αθήνα ζει μια ροζ εποχή. Ο πρίγκιπας Γεώργιος, 2 χρόνια μετά τη σύγκρουσή του με το Βενιζέλο στην Κρήτη, ετοιμαζόταν να απαλύνει τα ψυχικά του τραύματα με έναν γάμο -η νύφη είναι μια απόγονος του Ναπολέοντα, η Μαρία Ρολάνδου Βοναπάρτη. Στην Πάτρα μια νεαρή ηθοποιός που λέγεται Κυβέλη Αδριανού παρουσιάζει την «Παριζιάνα» του Μπεκ. Στη Θεσσαλία σκοτώνεται ο Μαρίνος Αντύπας. Στη Μακεδονία γεννιέται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Την ίδια ώρα, ο Γεώργιος Παπανδρέου οδηγείται απ' τους χωροφύλακες στο Φρουραρχείο της Αθήνας με τα μάτια μαγεμένα απ' την εικόνα του μεγάλου έρωτα που μπήκε στη ζωή του πριν από 5 λεπτά. Η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει.