- Δεν έχει πια να βγω από το έθνος μου, θα κυλιστώ μέσα του αναγνωρίζοντας τη σκλαβιά μου και ομολογώντας την. Δεν ξεχωρίζεται πια η ζωή μου από την ενέργειά μου. Είμαι νεύρο τις ελληνικής ζωής όπου κι αν σταθώ όπου κι αν βρεθώ. Είμαι σε φυσιολογική κατάσταση όταν αισθάνομαι τον εαυτό μου ένα με τους ανθρώπους του έθνους μου.
- Δεν έχω να σκοτιστώ για τα όσα λεν τα άλλα έθνη για το έθνος μου, παρά θα φροντίζω να ξανοίγω το δρόμο του, να το ξελευτερώσω, μην ακούοντας τους άλλους, μην κυτάζοντας κανένα.
- Δεν πασκίζω για το κράτος, γιατί το κράτος το δικό μας δεν αξίζει να το βοηθεί κανένας, είναι μονάχα ορμητήριο, εγώ πασκίζω για το έθνος. Είναι ανάγκη να φτειάσω ανθρώπους, να ελευτερώσω τους Έλληνες ελεύτερους και δούλους γιατί είναι όλοι τους σκλάβοι και ραγιάδες.
- Την πολιτική τη σιχαίνομαι για πολλούς λόγους και για τα πολλά της τα λόγια, και μόνο αν γίνεται με την πολιτική να καταφέρω να υψώσω την αίσθηση και τη θέληση των γύρω μου ανθρώπων κατά κάποιον αγώνα ή πόλεμο (το μόνο πράμα πού αξίζει σ' αυτό τον κόσμο γιατί βιάζει τον άνθρωπο να ελευτερόνεται) μόνο αν μπορώ να συγκεντρώσω μια προσπάθεια, όποια και νάναι, της φυλής μου προς κάποιο είδωλο ή κάποια πραγματικότητα, μόνο τότε αξίζει να κάνω πολιτική. Η προσπάθεια θα ξεθυμάνει κάποτε, ο πόλεμος θα τελειώσει με τη νίκη, και θα μείνει έπειτα ο άνθρωπος πιο δυνατός, πιο αντρείος, πιο τολμηρός, πιο φωτισμένος και πιο ελεύτερος, και γώ θα έχω κάψει τη ζωή μου, θα την έχω ξοδέψει.
- Οι κεφαλές της Ρωμιοσύνης πρέπει να γίνουν άνθρωποι, να μια δουλειά μου. Η πολιτική του Ελληνισμού πρέπει να γίνει πολιτική με σκοπό την ένωση της φυλής, να άλλη μια δουλειά μου. Και οι δυο χρειάζεται να γίνονται παράλληλα.