Η παλιά αυλή / Χατζηαργύρης Κώστας Δ..
By: Χατζηαργύρης, Κώστας Δ [Author]
.
Material type: 
TextSeries: Νεοελληνική λογοτεχνία · 221.Publisher: Αθήνα: Εστία, c1978Edition: 2η έκδ.Description: 164 σ. · 21 εκ.Subject(s): Νεοελληνική λογοτεχνία -- ΜυθιστόρημαDDC classification: 889.3 Summary: Είναι πέντε χρόνια τώρα, που η κακή στροφή της τύχης μ' είχε ρίξει σε κείνη τη δυσώνυμη συνοικία. Σήμερα ευτυχώς για την κοινωνία, όλα εκείνα τα βρώμικα κι ετοιμόρροπα σπίτια έχουνε τιναχτεί στον αέρα, είναι ακριβώς η κυριολεξία. Ο Δήμος Πειραιώς δεν τα γκρέμισε με κασμάδες, τα ανατίναξε με δυναμίτη χάριν του ταχύτερου. Στη θέση τους απλώνονται τώρα ωραίοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι με επίσης ωραία κτίρια από τις δυο μεριές. Περπατώντας σήμερα στο συγυρισμένο αυτό καρτιέ, είναι αδύνατο να φαντασθεί κανείς τι ήτανε πρώτα το μέρος τούτο. Εγώ όμως που έζησα πριν εδώ, κοιτάζω τα νεόδμητα κτίρια και χωρίς να θέλω η σκέψη μου γυρίζει πέντε χρόνια πίσω. Σ' αυτή τη γωνία, που τώρα υψώνεται το όμορφο τούτο διώροφο, ήτανε η παληά αυλή που με είχε φιλοξενήσει τις μέρες εκείνες της δυστυχίας μου. Τι να γίνονται άραγε οι άνθρωποι που είχανε ζήσει εδώ; Πέσανε χαμηλότερα ή κατόρθωσαν στο τέλος ν' ανέβουν, όπως ευτυχώς συνέβη με μένα; Φόβος με κυριεύει όταν αναπολώ την τοτινή μου κατάσταση. Θέλω να πιστεύω πως ήταν ένα όνειρο, μα δυστυχώς δεν ήταν παρά η σωστή πραγματικότης. [...]
| Item type | Current location | Call number | Copy number | Status | Barcode |
|---|---|---|---|---|---|
Books
|
Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζωγράφου Κεντρική Βιβλιοθήκη | 889.3/ΧΑΤ (Browse shelf) | 1 | Available | 4291 |
Είναι πέντε χρόνια τώρα, που η κακή στροφή της τύχης μ' είχε ρίξει σε κείνη τη δυσώνυμη συνοικία. Σήμερα ευτυχώς για την κοινωνία, όλα εκείνα τα βρώμικα κι ετοιμόρροπα σπίτια έχουνε τιναχτεί στον αέρα, είναι ακριβώς η κυριολεξία. Ο Δήμος Πειραιώς δεν τα γκρέμισε με κασμάδες, τα ανατίναξε με δυναμίτη χάριν του ταχύτερου. Στη θέση τους απλώνονται τώρα ωραίοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι με επίσης ωραία κτίρια από τις δυο μεριές. Περπατώντας σήμερα στο συγυρισμένο αυτό καρτιέ, είναι αδύνατο να φαντασθεί κανείς τι ήτανε πρώτα το μέρος τούτο. Εγώ όμως που έζησα πριν εδώ, κοιτάζω τα νεόδμητα κτίρια και χωρίς να θέλω η σκέψη μου γυρίζει πέντε χρόνια πίσω. Σ' αυτή τη γωνία, που τώρα υψώνεται το όμορφο τούτο διώροφο, ήτανε η παληά αυλή που με είχε φιλοξενήσει τις μέρες εκείνες της δυστυχίας μου. Τι να γίνονται άραγε οι άνθρωποι που είχανε ζήσει εδώ; Πέσανε χαμηλότερα ή κατόρθωσαν στο τέλος ν' ανέβουν, όπως ευτυχώς συνέβη με μένα; Φόβος με κυριεύει όταν αναπολώ την τοτινή μου κατάσταση. Θέλω να πιστεύω πως ήταν ένα όνειρο, μα δυστυχώς δεν ήταν παρά η σωστή πραγματικότης. [...]
There are no comments for this item.